Beste ouder,
We realiseren ons dat het een hele uitdaging en inspanning zal zijn om wat oudere kinderen binnen te houden.
Het is overduidelijk dat er van iedereen van ons een maximale inspanning gevraagd wordt om de richtlijnen op te volgen.
Volgens de principes van Nieuwe Autoriteit (http://expoo.be/nieuwe-autoriteit) zitten we als ouders dan ook in een zeer verhoogde staat van “waakzame zorg”.
Wat is “Waakzaam zijn”?
Er voor zorgen dat onze kinderen de basisregels naleven rond social distance , dus op anderhalve meter van elkaar blijven, behalve binnen je eigen gezin en het samenscholingsverbod, zoals met een groepje vrienden gaan wandelen of op een bankje zitten mag écht niet meer).
Hoezo “Zorg”?
“Zorg” omdat we de opdracht hebben om het virus kans geen te geven om zich verder te verspreiden. We moeten er SAMEN voor zorgen dat wie al besmet is, NIEMAND anders meer kan besmetten! We weten dat gemiddeld 1 besmette persoon 3 andere personen besmet! Maar als we met niemand anders in contact komen, doorbreken we dit patroon en dooft het veel sneller uit! Daarom moeten we voor elkaar zorgen door net GEEN contact te nemen met familie en vrienden!
Onze zorgzaamheid is ZEKER voor de mensen die elke dag aan de kassa zitten of de winkelrekken voor ons aanvullen, de dokters en verpleegsters die dagelijks instaan voor onze gezondheid. Zij kunnen besmet raken door onze onderlinge contacten!
“Onzichtbaarheid”
De grootste uitdaging en probleem op dit moment is dat het virus nog veel te onzichtbaar is! Je ziet het niet aan de mensen, we weten niet of we wel of niet besmet zijn. Jammer genoeg kennen sommigen al iemand in de directe omgeving die in het ziekenhuis opgenomen is of erger…overleden is aan het Corona virus.
“Begrijpen”
Door die onzichtbaarheid is het voor jongeren vaak nog moeilijker om te begrijpen waarom ze dit dan zouden moeten doen. Omdat vaak ouderen getroffen worden, wordt snel gedacht dat zij niet ziek kunnen worden.
Het is heel begrijpelijk dat jongeren, meer nog dan volwassenen, nood hebben aan sociale contacten en dat hun leven opeens heel erg veranderd is:
- ze mogen niet meer naar school of de bib, ze mogen niet meer naar hun sportclub of samen komen met vrienden…..
- ze mogen inderdaad zoveel niet meer en we snappen dat dit heel moeilijk, zelfs een shock is voor hen. Want hun leven van de ene dag op de andere zo op zijn kop gezet.
“Verbieden?”
Jongeren zomaar iets verbieden WERKT NIET, dat werkt zelfs averechts! Sommigen onder ons herinneren zich dat vast nog wel uit hun eigen jeugd. Zelfs als volwassenen is het blijkbaar niet evident om zich aan de maatregelen te houden of niet meer te hamsteren zoals zoveel gevraagd.
“ Angst”
Angst doet iets vreemds met mensen. Ons oerinstinct neemt het over.
- Sommigen bevriezen en komen tot niets meer
- Maar anderen vluchten er van weg en denken dan dat het niet bestaat.
- Nog anderen reageren door (figuurlijk) te vechten: “ik doe het toch niet, ik doe wat ik wil…”)
“Verantwoordelijkheid”
Nochtans is het nu, MEER DAN OOIT, onze plicht en onze verantwoordelijkheid om er voor te zorgen dat ook de jongeren hun verantwoordelijkheid nemen.
Het is geen kwestie meer van onderhandeling, het is een kwestie van daadkrachtig maar rustig de boodschap te blijven herhalen en er op te blijven staan dat jongeren zich aan de 2 basisregels houden: niet met meer dan 2 naar buiten en hou voldoende afstand van mensen buiten het gezin.
Jongeren aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid dus, voor zichzelf, maar ook voor de ander: voor de buurvrouw, neef, vriend, oma, tante, collega, de postbode, de chauffeur die de winkels bevoorraadt, de persoon aan de kassa of wie de rekken aan vult, de dokter, de verpleegster …voor iedereen!
Door jongeren niet alleen het gevoel, maar ook echt de verantwoordelijkheid te geven om deel uit te maken van een groter geheel, door zich verantwoordelijk te gedragen en samen iets positiefs te kunnen betekenen in deze crisis, dan is het gemakkelijker om hen in dit verhaal mee te krijgen.
Vraag hen maar eens hoe ze zich zouden voelen als ze wisten dat ze, door zich niet te houden aan de afspraken, er mee voor zorgen dat iemand die ze graag zien besmet wordt of erger nog doodgaat.
Stel hen de vraag: hoe ze zich zouden voelen als ze wisten dat ze, door zich wél te houden aan de afspraken, ze er mee voor zorgen dat diezelfde mensen niet besmet of ziek zouden worden.
Laat zien dat je begrijpt hoe moeilijk deze drastische veranderingen voor hun zijn en dat we samen mee willen zoeken naar andere manieren om met vrienden contact te hebben of zich bezig te houden. Bekijk samen mogelijkheden die wel kunnen zoals videobellen, gamen, wél gaan wandelen met twee op 1.5m afstand i.p.v. in groepjes.
“Uitleg”
Maak hen duidelijk dat dit GEEN verlengde vakantie is, maar een voorzorgsmaatregel die noodzakelijk is. Deze uitleg zal je wellicht heel vaak moeten herhalen en we vragen jou om het uit te leggen tot ze het begrijpen!
Bespreek met hen wat ze al weten, waar hebben ze vragen over, waar halen zij hun info en wees waakzaam voor ‘fake news’.
“Begrip”
Blijf begrip tonen voor de situatie waarin kinderen en jongeren zich nu bevinden. Geef aan dat je weet dat het niet makkelijk is en dat dit ook heel tijdelijk zal zijn. We kunnen deze situatie zelf korter maken door ons even aan de voorgeschreven regels te houden en elk onze verantwoordelijkheid te nemen. We willen immers allemaal zo snel mogelijk ons ‘normale’ leven terug verder zetten!
Zodat ze wél terug naar school kunnen om hun vrienden te zien, wel terug kunnen gaan sporten, wel in groepjes kunnen gaan chillen…..
“Niet alleen”
Het goede nieuws is: je staat er niet alleen voor! Als je het idee hebt dat dit niet zo gemakkelijk is om dit alles aan de jongeren duidelijk te maken(en dat is het ook niet).
Schakel dan anderen in: denk aan hun oom, tante, hun oma of opa. De buurman wil hen misschien bellen bellen, de vader van hun beste vriend heeft misschien wél wat invloed….
“NIET opgeven!”
Geef het niet zomaar op, het is té belangrijk!
Als enkele jongeren deze boodschap door hebben, snappen, de noodzaak er van in zien en zich houden aan de afspraken, dan zal dit ook als een lopend vuurtje rondgaan. Dan gaan jongeren elkaar er op wijzen en dan zijn we vertrokken!
Want natuurlijk is de invloed op elkaar groter dan de invloed die wij als volwassenen hebben!
Ook positieve invloed zal het gedrag gaan versterken, daar zijn we van overtuigd…..dus met zijn allen als ouders: leg het hen uit en zorg dat ze zich er aan houden…..